Τρώμε ότι μας σερβίρουν

Κάποτε, μέχρι και μερικές δεκαετίες πριν, η βασική ασχολία του ανθρώπου ήταν η εύρεση ή η καλλιέργεια της τροφής του.

Η κατανάλωση αγνής , πρωτογενούς, φυσικής τροφής ήταν μια από τις βασικές προτεραιότητες.

Σιγά σιγά όμως με την επιβολή ενός τρόπου ζωής απομακρυσμένου από τη φυσική αρμονία και προσαρμοσμένου στη κατανάλωση και την αγορά, η ασχολία αυτή συρρικνώθηκε ή έσβησε.

Η εγκατάλειψη αυτής της ασχολίας άφησε το πεδίο ανοιχτό για την εμφάνιση μιας μεγάλης βιομηχανίας παραγωγής τροφίμων.

Η ατομική, βιώσιμη καλλιέργεια για επιβίωση παραμερίστηκε από τη συγκεντρωτική, μη βιώσιμη καλλιέργεια για κέρδος.

Η τροφή από ζωτική ανάγκη έγινε εμπόρευμα.

Παρόμοια τύχη είχε και το μαγείρεμα του φαγητού στο σπίτι, το οποίο και αυτό έπαψε σε μεγάλο βαθμό να γίνεται και αφέθηκε στο συνεχώς διογκούμενο κλάδο των κάθε λογής εστιατορίων.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχαμε μια τόσο γενικευμένη εκχώρηση της διατροφής μας σε τρίτους με αποτέλεσμα τρομακτικές επιπτώσεις στην υγεία μας και στο περιβάλλον.

Η ατομική ενασχόληση για την διατροφή γινόταν με αγάπη και φροντίδα και ήταν ηθική.

Υπάκουγε σε αξίες όπως ο σεβασμός της γης και η συνεργασία με τη φύση, και στόχευε στη παραγωγή αγνής, γευστικής, φυσικής τροφής.

Αντίθετα η βιομηχανική παραγωγή που την υποκατέστησε δεν έχει καμμία ηθική μιας και υπακούει σε καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα αντιλήψεις όπως η μαζική παραγωγή με οποιοδήποτε κόστος για τη φύση και ο απόλυτος προσανατολισμός στο κέρδος.

Η τροφή μας όμως είναι ο κύριος παράγοντας υγείας του οργανισμού.

Αυτή καθορίζει πόσο θα ζήσουμε, τι είδους ζωή θάχουμε, τη διάθεση μας, τις σκέψεις μας και πολλά άλλα.

Σκοπός μας μέσω της διατροφής είναι να παρέχουμε στον οργανισμό εκείνα τα θρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα κλπ) που είναι απαραίτητα στα κύτταρα μας.

Είναι όμως αυτό εφικτό σήμερα που στο χώρο της διατροφής εμπλέκονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα;

Δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, όχι γιατι η επεξεργασμένες τροφές στερούνται θρεπτικών συστατικών προκειμένου να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής στο ράφι.

Για να κρύψει το πρόβλημα έλλειψης θρεπτικών συστατικών η βιομηχανία διατροφής προπαγανδίζει μονότονα τη γεύση και τη ευκολία για να προωθήσει τα προϊόντα της.

Η πανίσχυρη τώρα πια βιομηχανία διατροφής έχει στη διάθεση της βελτιωτικά γεύσης, που σε απειροελάχιστη ποσότητα μπορούν να δόσουν τέλεια γεύση σε οποιαδήποτε επεξεργασμένη τροφή.

Όταν όμως μια τόσο ζωτικής σημασίας ασχολία γίνεται από τρίτους οι οποίοι δεν λειτουργούν με γνώμονα την ικανοποίηση των ζωτικών αναγκων του οργανισμού αλλά των ιδιοτελών συμφερόντων και του κέρδους τα αποτελέσματα δεν μπορεί παρά να είναι ολέθρια.

Βλέπουμε τη συνολική υγεία του πληθυσμού να χειροτερεύει και την εμφάνιση των εκφυλιστικών ασθενειών (καρκίνος, καρδιακά, εγκεφαλικά, διαβήτης) να πέρνει διαστάσεις επιδημίας, προσβάλλοντας ακόμα και παιδιά.

Βλέπουμε τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν και να υποφέρουν άδικα λόγω της κακής διατροφής που επιβλήθηκε και κυριαρχεί, αφού κατάφερε να εκτοπίσει τη πραγματική τροφή που μας δίνει μόνο η φύση.

Ο ισχυρισμός ό,τι πρόκειται για γενοκτονία μέσω της αργής δηλητηρίασης από τη σημερινή επεξεργασμένη διατροφή δεν θα ηταν καθόλου υπερβολικός.

Αλλά και οι συνέπειες στο περιβάλλον, το οποίο καλείται να πληρώσει το τίμημα της μη βιώσιμης παραγωγής των βλαβερών στη συντριπτική τους πλειοψηφία τροφών, είναι δραματικές: άνευ προηγουμένου μόλυνση, συρρίκνωση και υποβάθμιση των οικοσυστημάτων και εξάντληση των φυσικών πόρων από τη λαίλαπα της “παραγωγής”.

Βρισκόμαστε σε μια κατηφορική πορεία και η κατάσταση οξύνεται περαιτέρω εφ’όσον οι κύριοι υπαίτιοι συνεχίζουν την δράση τους ανενόχλητοι.

Και οι κύριοι υπαίτιοι δεν είναι άλλοι από εμάς τους ίδιους που με την καταναλωτική μας συμπεριφορά επιβραβεύουμε μια τέτοια οδυνηρή πραγματικότητα.

Είναι τρομερά κοντόφθαλμο στο όνομα της ευκολίας ή της γεύσης να καταδικάζουμε την υγεία μας και να καταστρέφουμε ανεπανόρθωτα το περιβάλλον.

Είναι καιρός να αποκαταστήσουμε ξανά την ασχολία μας με την διατροφή μας στην κυρίαρχη θέση που της αξ'ιζει.

Γιατι όταν θα ασχοληθούμε ουσιαστικά με το τι τρώμε τότε θα δούμε ό,τι υπάρχουν εναλλακτικές λυσεις στο σημερινό αδιέξοδο.

Εδώ δεν υπάρχει άλλοθι. Είναι ζήτημα ζωής!